ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ-ΕΔΟΘ-ΕΚΦΥΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕ ΕΥΘΥΝΕΣ ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ-ΔΗΣΥΠ-ΕΑΕΚ

Με ευθύνες των ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ-ΔΗΣΥΠ-ΕΑΕΚ

ΕΔΟΘ: εκφυλιστική πορεία, ολοκληρωτική απουσία από τα προβλήματα και τους αγώνες

Ένα χρόνο μετά το 10ο συνέδριο της ΕΔΟΘ δεν μπορεί να κρυφτεί η βαθιά κρίση, η εκφυλιστική πορεία στη λειτουργία και κυρίως η ολοκληρωτική απουσία από τα προβλήματα και τους αγώνες των εργαζομένων του δημόσιου τομέα.

Η αντιλαϊκή πολιτική ΝΔ και ΕΕ ήταν ιδιαίτερα επιθετική στους εργαζόμενους και στις κοινωνικές υπηρεσίες του δημοσίου, ταγμένη στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των τραπεζών. Αποκορύφωμα ήταν το έγκλημα στα Τέμπη. 

Οι εργαζόμενοι αντιστάθηκαν στην πολιτική της ΝΔ -και στο δημόσιο τομέα- με τα πρωτοβάθμια σωματεία και μάλιστα από την πρώτη στιγμή και δεν υποχώρησαν απέναντι στον αυταρχισμό του νόμου Χατζηδάκη.

Το περσινό συνέδριο της ΕΔΟΘ οδήγησε με την ψήφο των εργαζομένων στην ανατροπή της πλειοψηφίας των ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ στην Εκτελεστική Επιτροπή, η οποία είχε μετατρέψει για 5 χρόνια το δευτεροβάθμιο σωματείο του δημόσιου τομέα σε κυβερνητικό παραμάγαζο. Υπήρχε πλέον η δυνατότητα στην ΕΕ μια πλειοψηφία από ΠΑΜΕ, ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και Παρεμβάσεις να διασφαλίσει τη δημοκρατική λειτουργία της ΕΔΟΘ, ώστε να μπει στο τραπέζι μια άλλη, αγωνιστική κατεύθυνση. 

Αλλά και να χυθεί άπλετο φως στο σκάνδαλο του ΟΑΣΘ: 

α) τι έγινε με τη μηνυτήρια αναφορά της ΕΔΟΘ σε βάρος των στελεχών ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ που έχουν την ευθύνη για το γεγονός ότι δεν αποδόθηκαν στον ΟΑΣΘ 117.000 ευρώ από τις κάρτες απεριορίστων διαδρομών,

β) στη βάση ποιας συμφωνίας η ΕΔΟΘ πλήρωσε με τις συνδρομές των συναδέλφων μέχρι τελευταία δεκάρα αυτά τα χρήματα και γιατί η συμφωνία παραμένει στο σκοτάδι και δεν έχει κοινοποιηθεί στους συναδέλφους και στα σωματεία-μέλη της ΕΔΟΘ, 

γ) τι θα κάνει η ΕΔΟΘ για να της επιστραφούν τα χρήματα από όσους έχουν την ευθύνη για την «μαύρη τρύπα»;

Αυτές τις δυνατότητες επιδιώξαμε σαν Παρεμβάσεις να αξιοποιηθούν. Αντίθετα είδαμε το ΠΑΜΕ να σπεύδει να συγκροτήσουν προεδρείο με ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ, εξασφαλίζοντας θέση γραμματέα, για να ακολουθήσει σαν φτωχός συγγενής και η ΕΑΕΚ.

Τι κατάφερε αυτό το προεδρείο; Να συνεχίσει την ίδια γραμμή της αδράνειας και της απουσίας από τους αγώνες, αφήνοντας χώρο και χρόνο στην κυβέρνηση. Τα λίγα ψηφίσματα δεν αρκούν ούτε για να σώσουν τα προσχήματα. Από την αρχή του 2023 έγινε μία και μόνη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου, στις 8 Φλεβάρη (!), στην οποία μόνο οι Παρεμβάσεις κατέθεσαν πρόταση για το πλαίσιο διεκδικήσεων και το πρόγραμμα δράσης, ενώ οι παρατάξεις του προεδρείου δεν έκαναν καμία απολύτως και αποχώρησαν διαλύοντας τη συνεδρίαση. 

Αντίστοιχα στις πραγματοποιήθηκε η τελευταία συνεδρίαση της ΕΕ στις 5/4/2023, ένα μήνα μετά την προηγούμενη. 

Ο πρόεδρος της ΕΔΟΘ ανέλαβε μάλιστα την ευθύνη λέγοντας ότι δεν είχε χρόνο για συνεδρίαση, επειδή είχε φόρτο εργασίας σαν μέλος του συμβουλίου επιλογής διευθυντών ανατολικής Θεσσαλονίκης. Δηλαδή ο επικεφαλής της ΔΑΚΕ Θεσσαλονίκης συμμετείχε στην αξιολόγηση διευθυντικών στελεχών και στη διανομή θέσεων ευθύνης, ώστε να μην μείνει καμία αμφιβολία για το κομματικό αλισβερίσι που κρύβεται πίσω από την αξιολόγηση. Σε αυτή τη συνεδρίαση απέρριψαν οι ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ-ΔΗΣΥΠ-ΕΑΕΚ την πρόταση των Παρεμβάσεων για αγωνιστική απεργιακή συνέχεια μετά τις συγκλονιστικές απεργίες που ήρθαν σαν απάντηση στο έγκλημα στα Τέμπη, όπως και το αίτημα για κρατικοποίηση των σιδηροδρόμων χωρίς αποζημίωση της ιταλικής Hellinic Train, με εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Αντί για αυτό ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ-ΔΗΣΥΠ-ΕΑΕΚ επέλεξαν τη λήξη των κινητοποιήσεων και μια «ομαλή» προεκλογική περίοδο που ευνοούσε την κυβέρνηση και την πολιτική της, όπως φάνηκε και από το εκλογικό αποτέλεσμα. 

Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός μοιάζει να πετυχαίνει τον στόχο του για μια ΕΔΟΘ που παραμένει σε ολοκληρωτική παράλυση που δεν βάζει το παραμικρό εμπόδιο στην αντιλαϊκή πολιτική. Ένα σωματείο-φάντασμα για διανομή θέσεων και εφαλτήριο παραγοντισμού. 

Στις μέρες που έρχονται, μπροστά στην επιθετική ΝΔ, τα ακροδεξιά και συστημικά δεκανίκια της και τη συναίνεση των ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ στην πολιτική της, το εργατικό κίνημα έχει ένα και μόνο δρόμο: τον μαχητικό αγώνα, τον οργανωμένο με τη δημοκρατία των πρωτοβάθμιων σωματείων, τα πλαίσια διεκδικήσεων που ακουμπάνε στις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και σημαδεύουν την αντιλαϊκή πολιτική για να την ανατρέψουν, τις μαχητικές μορφές πάλης και τους ενωτικούς, διακλαδικούς και συντονισμένους αγώνες. Οι Παρεμβάσεις δεσμεύονται σε αυτό τον δρόμο για να επιστρέψει η δύναμη στους εργαζόμενους και τα σωματεία να ενωθούν με τον σκοπό τους.