Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΔΥΣΩΔΙΑ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ, ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ, ΑΝΙΣΗ, ΤΑΞΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ/ Ή ΚΑΙ Ε.Ε.Α. ΚΑΙ ΑΡΩΜΑ  ΑΓΩΝΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Η πρώτη συνεδρίαση της ομάδας εργασίας του Υπ. Παιδείας για την εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία/ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (15/4/2021) έγινε παρουσία υπουργού/υφυπουργού και υπηρεσιακών στελεχών του Υπουργείου. Στόχος ήταν οι δράσεις για την εδραίωση ενός συστήματος ενταξιακής εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα για την εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Στην πράξη η συνεδρίαση έκανε μια προδημοσίευση των νόμων που θα κατατεθούν το επόμενο διάστημα, αξιοποιώντας όλη την προετοιμασία που έχουν κάνει υπουργείο και ΙΕΠ για τη δημιουργία δικτύου αποδοχής της «πλήρους ένταξης» σε επίπεδο στελεχών και σχολείων που συμμετείχαν σε αντίστοιχα προγράμματα.

 Οδηγοί και αρωγοί στην προσπάθεια του Υπ. Παιδείας ήταν οι νόμοι και οι εγκύκλιοι προηγούμενων κυβερνήσεων που υλοποιούσαν οδηγίες ΕΕ/ΟΟΣΑ/ Παγκόσμιας Τράπεζας για τη νομοθέτηση περικοπής επιδομάτων αναπηρίας  με μοχλό την αντίληψη περί  «λειτουργικότητας της αναπηρίας», αλλά και για την αποδόμηση σταθερών δομών της ειδικής αγωγής, προκειμένου να «περπατήσει» η «πλήρης ένταξη». Στόχος, η ακύρωση στην πράξη και σε όλα τα επίπεδα των αναγκών  που προκύπτουν από τη φύση και τη βαρύτητα της αναπηρίας, αφού σύμφωνα με τα κείμενα ΕΕ/ ΟΟΣΑ «η αναπηρία είναι κοινωνική κατασκευή», φρασεολογία που αλιεύεται από το οπλοστάσιο του κοινωνικού μοντέλου της αναπηρίας που ασκεί κριτική στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο της κυρίαρχης ιδεολογίας και εξουσίας. Η επιτροπή παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη συνεχίζει στην ίδια ρότα. Πολύ πριν τη σύστασή της, με διαφορετικές κυβερνήσεις αλλά με κοινή δεξαμενή think tank στελεχών που μακροημερεύουν σε κάθε κυβερνητική αλλαγή, δρομολογήθηκαν από το ΙΕΠ έργα-«πρόδρομοι» προγραμμάτων που συνέβαλαν στην επέκταση/ εμβάθυνση/επικαιροποίηση των σχεδιασμών του Υπ. Παιδείας: Ο εν εξελίξει οδηγός Συμπεριληπτικής/Ενταξιακής Εκπαίδευσης και Προσβασιμότητας, τα αναλυτικά προγράμματα για Ειδικά πλαίσια (νηπιαγωγεία/δημοτικά/Ε.Ε.Ε.ΕΚ), η δημιουργία προσβάσιμου έντυπου και ψηφιακού υλικού συμβατού με τα νέα αναλυτικά προγράμματα σπουδών γενικής εκπαίδευσης, κα. «Πατώντας» σε στέρεο έδαφος το Υπ. Παιδείας, με την υλοποίηση του προγράμματος inclusive schools κυκλοφορεί τις συστάσεις από το British Council και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, καθώς και τα «διδάγματα» από το πρόγραμμα (Νοέμβριος/Δεκέμβριος 2020). 

Το γενικό θεωρητικό πλαίσιο που υποστηρίζει τις αναμενόμενες αλλαγές αντλείται από τον  Ευρωπαϊκό Φορέα για την Ειδική Αγωγή και την Ενταξιακή Εκπαίδευση, κείμενα του ΟΟΣΑ και της ΟΥΝΕΣΚΟ. Τα προγράμματα που υλοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα είναι σύμπραξη με τα Υπ. Παιδείας έξι χωρών της ΕΕ και το πανεπιστήμιο Universitat Ramon LIUll της Βαρκελώνης, ιδιωτικό μη κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο με ανθρωπιστικό και χριστιανικό πνεύμα!!! . (Ευρωπαϊκός Φορέας για την Ειδική Αγωγή και την Ενταξιακή Εκπαίδευση., 2018. Πολιτικές χρηματοδότησης για ενταξιακά εκπαιδευτικά συστήματα: Τελική συνοπτική έκθεση. E. Óskarsdóttir, A. Watkins και S. Ebersold, σ. Odense, Δανία)

Ποια είναι τα δεδομένα: 

1. Η εφαρμογή του προγράμματος στηρίχτηκε σε τρεις πυλώνες δράσης: τα σχολεία δημιουργούν δικές τους στρατηγικές συμπερίληψης (ΑΡΑ αυτονομία των σχολείων και ευθύνη για την υλοποίηση των στόχων), στα σχολεία δίνονται εργαλεία και απαιτείται από αυτά να αποτυπώνουν την πρόοδο και το όφελος των σχολείων και των κοινοτήτων τους(ΑΡΑ αξιολόγηση). 

2. Το Yπ. Pαιδείας προαναγγέλλει (μέσω της επιτροπής) την αναβάθμιση του έργου/ρόλου των Κ.Ε.Σ.Υ. Ο όρος αναβάθμιση σημαίνει τη «μετατόπιση των αξιολογικών και διαγνωστικών αρμοδιοτήτων του στις ΕΔΕΑΥ, ενίσχυση του υποστηρικτικού και επιμορφωτικού ρόλου του και λειτουργία των ΚΕΣΥ ως κέντρο των ΕΔΕΑΥ». Επιπλέον αναφέρεται ότι «για τη διαμόρφωση εξατομικευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος παρέμβασης για τους/τις μαθητές/τριες με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που αξιολογούνται από τα ΚΕΣΥ, οι διεπιστημονικές ομάδες να εστιάζουν σε θέματα παιδαγωγικού σχεδιασμού και όχι στο «δίλημμα» για το αν θα πρέπει να εισηγηθούν τη φοίτηση των μαθητών/τριών στο γενικό ή σε κάποιο ειδικό σχολείο, διαιωνίζοντας έτσι, ένα διαχωρισμό μεταξύ των μαθητών/-θητριών». Ταυτόχρονα υπογραμμίζεται πως χρειάζεται «να καταργηθεί στη νομοθεσία το άρθρο της κατηγοριοποίησης (labeling) και να δοθεί έμφαση στις πρακτικές και διαδικασίες ουσιαστικής μαθησιακής συμπερίληψης, να αναθεωρηθεί η νομοθεσία και το θεσμικό πλαίσιο, ειδικότερα στα σημεία που η ίδια η νομοθεσία δημιουργεί διαχωρισμούς…...». ΟΜΩΣ χωρίς διάγνωση από δημόσιο φορέα, εξαφανίζονται οι υποχρεώσεις του κράτους, ενισχύεται η εμπορευματοποίηση, ακυρώνονται οι δυνατότητες για παράλληλη στήριξη, ειδικό βοηθητικό προσωπικό, ειδικό νοσηλευτικό προσωπικό, το σπάσιμο τμήματος, οι κτιριακές διευθετήσεις για περιπτώσεις κινητικών αναπηριών. ΚΥΡΙΩΣ ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ η στοχευμένη, συστηματική, πολυεπίπεδη και διεπιστημονική παρέμβαση από το κατάλληλο προσωπικό, στο κατάλληλο πλαίσιο, με τα κατάλληλα εργαλεία, για τον κατάλληλο χρόνο προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες του ειδικού πληθυσμού. Αντί για διεύρυνση μιας διεπιστημονικής αντιμετώπισης, με ταυτόχρονη λήψη μέτρων αποκατάστασης σε δημόσια και δωρεάν εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΕΤΑΚΥΛΕΙΕΙ ευθύνες στους εκπαιδευτικούς των γενικών τάξεων και στη σχολική μονάδα. Ταυτόχρονα αξιολογεί την «απόδοση» των προσπαθειών τους.

3. Στα συμπεράσματα από την εφαρμογή του προγράμματος inclusive schools επισημαίνεται επίσης ότι:  «Μια ακόμα σημαντική οδός συνεργασίας είναι η σύνδεση με οργανώσεις εκτός του επίσημου σχολικού συστήματος. Η κοινωνία των πολιτών μπορεί να είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στην ενσωμάτωση της διάστασης της συμπερίληψης στην εκπαίδευση και στην υλοποίηση της. Τα  όργανα της ΕΕ θα μπορούσαν να εξετάσουν την παροχή άμεσης ενίσχυσης σε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών ειδικά σε εκείνες που αγωνίζονται σε χώρες με συρρικνούμενους χώρους δράσης των πολιτών προκειμένου αυτές να υποστηρίξουν τις σχολικές κοινότητες στην προώθηση της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης», υπογραμμίζοντας παρακάτω, για να μην υπάρχουν παρερμηνείες ότι: «θα ήταν ωφέλιμο να δοθεί επαρκής σημασία στον ρόλο των ΜΚΟ και της κοινωνίας των πολιτών στην υποστήριξη των σχολείων προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί» 

4. Στην «περίληψη της παγκόσμιας παρακολούθησης της εκπαίδευσης για το 2020» το σύνθημα που κυριαρχεί  είναι «ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΟΛΟΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ …ΟΛΟΙ», που αποτέλεσε το σύνθημα αποδόμησης της ειδικής εκπαίδευσης στην Πορτογαλία, όταν αυτή το 2018 ενέταξε το σύνολο του μαθητικού πληθυσμού των ειδικών σχολείων στα γενικά σχολεία, χωρίς καμιά εξαίρεση. Ενώ στην Πορτογαλία κυριάρχησε η τακτική του «δόγματος του σοκ», στην Ελλάδα επιλέγεται η προσφιλής διαχρονική κυβερνητική τακτική της υπονόμευσης/αποδόμησης της ειδικής εκπαίδευσης μέσω της συκοφάντησης των δομών της. Είτε με λασπολογία περί ιατρικοποίησης της ειδικής εκπαίδευσης είτε με ανακατασκευή της ιστορικής πραγματικότητας για το πώς ιδρύθηκαν οι δομές ειδικής εκπαίδευσης, κυριαρχεί ο χλευασμός της αναγκαιότητας ύπαρξής της και η υποστήριξη της «πλήρους ένταξης» δομών, μαθητών και εκπαιδευτικών στην γενική εκπαίδευση. Ωστόσο αν η ειδική εκπαίδευση δεν υπήρχε, τότε το μαθητικό της δυναμικό θα βρισκόταν είτε στο σπίτι αβοήθητο είτε θα ήταν το περιθωριοποιημένο κομμάτι της τάξης στα «πίσω θρανία».

5. Στην «περίληψη της παγκόσμιας παρακολούθησης της εκπαίδευσης για το 2020» πιθανολογείται η βελτίωση της αποδοτικότητας λόγω κατάργησης των παράλληλων δομών εκπαίδευσης και αποτελεσματικότερης χρήσης των πόρων σε ένα ενιαίο ολοκληρωμένο σύστημα !!!! 

6. Στις στρατηγικές μη αποκλεισμού συμπεριλαμβάνεται η είσοδος όλων των μαθητών και των μαθητριών στα γενικά σχολεία η απουσία γνωμάτευσης που «στιγματίζει», η ευθύνη για την «πλήρη ένταξη» των μαθητών/μαθητριών με αναπηρία / ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι ευθύνη σχολείου και κοινότητας.

7. «Ενταξιακή» εκπαίδευση σημαίνει αυτονομία σχολείων, ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, καινοτομίες, με τα ειδικά σχολεία , όπου και όταν διατηρούνται, να λειτουργούν ως κέντρα για τη συγκέντρωση οικονομικών πόρων (φιλανθρωπικοί μαραθώνιοι και γκαλά). Τα ειδικά πλαίσια (ειδικά σχολεία, τμήματα ένταξης και δομή της παράλληλης στήριξης) κρίνονται μη αποδοτικά με βάση το κόστος τους και μακροπρόθεσμα άδικα!!!

8. Στις «καινοτόμες» προδιαγραφές της «ενταξιακής» εκπαίδευσης περίοπτη θέση έχουν φυσικά η κοινωνική λογοδοσία και η χρηματοδότηση με βάση τους πόρους καθώς και η προσφιλής «διασφάλιση της ποιότητας-αξιολόγηση».

9. Οι όποιες προτάσεις αναπτύσσονται έχουν ως γνώμονα την ανάπτυξη αποτελεσματικών και αποδοτικών με βάση το κόστος συστημάτων «ενταξιακής» εκπαίδευσης,  τα οποία μπορούν να μειώσουν τις ανισότητες στην εκπαίδευση!!!

10. Στην πράξη, εδραιώνονται οι προϋποθέσεις για τη διαιώνιση των ανισοτήτων καταρρίπτοντας την έννοια του «ένα σχολείο για όλους» αφού το σχολείο υποχρεώνεται να ενισχύσει δεξιότητες (εργαστήρια δεξιοτήτων) και να αυξήσει προσόντα που συνάδουν με τις πιέσεις της αγοράς (σχολείο-επιχείρηση) ενώ συρρικνώνεται σημαντικά ο χρόνος για την κοινωνική και παιδαγωγική αποστολή του σχολείου. 

Η σημερινή κατάσταση στην ειδική αγωγή υπολείπεται κατά πολύ των αναγκών και των δικαιωμάτων (μορφωτικών και κοινωνικών) των μαθητών που υποστηρίζει, υπολείπεται επίσης κατά πολύ των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων του χώρου (ελαστικές εργασιακές σχέσεις, μοίρασμα εκπ/κών παράλληλης στήριξης σε 2 και περισσότερους μαθητές, προσοντολόγιο, κ.α.). Αυτοί είναι άλλωστε και οι λόγοι (αλλά συνάμα και τα αιτήματα) για την ανάπτυξη των αγώνων των τελευταίων χρόνων. 

Τα ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ των μαθητών/μαθητριών του ειδικού πληθυσμού ακυρώνονται γιατί η ειδική εκπαίδευση κοστίζει και γιατί σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης τα κερδισμένα δικαιώματα προηγούμενων περιόδων τείνουν να καταργηθούν, άλλοτε με ευφυολογήματα και μεθοδολογίες που παπαγαλίζουν την «ισότητα ευκαιριών» και άλλοτε χωρίς καμία δικαιολογία, άλλοτε με επικλήσεις στην «ενταξιακή εκπαίδευση» και άλλοτε στη «διαφοροποιημένη παιδαγωγική» χωρίς να εξασφαλίζεται κάλυψη μορφωτικών αναγκών και κοινωνική δικαιοσύνη για τον ειδικό πληθυσμό.

Εμείς οι μάχιμοι/μάχιμες εκπαιδευτικοί της ζωντανής εκπαίδευσης στεκόμαστε απέναντι στα  χρυσοτυλιγμένα αλλά άνισα και ταξικά προγράμματα για την ειδική εκπαίδευση  και στους καλοταϊσμένους ειδικούς της εξουσίας που τα υποστηρίζουν γιατί υπερασπιζόμαστε τις  ζωτικές ανάγκες ΟΛΩΝ των μαθητών και μαθητριών μας που δεν μετριούνται με βάση το κόστος.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΑΛΥΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

ανεξάρτητες  αυτόνομες  αγωνιστικές  ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

www.paremvasis.gr , paremvasisdoe@gmail.com   210 3242144                                               http://www.paremvasis.gr/?p=8694

για την κατάργηση του 8ωρου, το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία και τη  μετατροπή των συνδικάτων σε διαδικτυακά λόμπυ

Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, για την κατάργηση 8ωρου, την έμμεση αλλά σαφέστατη κατάργηση της απεργίας, τη διάλυση των σωματείων και τη μετατροπή τους σε διαδικτυακά λόμπυ φιλοδοξεί να φέρει το τέλος της εργασίας, των εργατικών αγώνων και του συνδικαλισμού όπως τα γνωρίσαμε ως τώρα. Ένα νομοσχέδιο γραμμένο με το χέρι του ΣΕΒ και της Ε.Ε, που επιχειρεί να ανατρέψει στοιχειώδεις κατακτήσεις και δικαιώματα.

Κατακτήσεις δεκαετιών θα γίνουν καπνός. Πρόκειται για το πιο αντιδραστικό ν/σχ μετά τη μεταπολίτευση. Αποτελεί την επιτομή ενός ολόκληρου προγράμματος αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων της αστικής πολιτικής, μια ιστορική πρόκληση σταθεροποίησης, κερδοφορίας και ενισχυμένης ανταγωνιστικότητας των μεγαλοεπιχειρηματιών. Απογειώνει σε γιγάντιο βαθμό την εκμετάλλευση του εργαζόμενου με την παραπέρα κλοπή του εργάσιμου χρόνου, τσακίζει τα σωματεία και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, διαλύει τις Συλλογικές συμβάσεις αφήνοντας τον εργαζόμενο απροστάτευτο απέναντι στο αφεντικό. 

Σε μια εποχή που ο κοινωνικά αναγκαίος χρόνος εργασίας (το πραγματικό μέτρο του πλούτου) για την παραγωγή ενός προϊόντος μειώνεται, οι τεχνολογικές και παραγωγικές δυνατότητες είναι τεράστιες, ο καπιταλισμός απαιτεί όλο και περισσότερα από τον εργάτη δίνοντάς του όλο και λιγότερα. Απαιτεί να γίνουμε οι σκλάβοι ενός καινούριου εργασιακού μεσαίων, στο όνομα μάλιστα τους εκσυγχρονισμού και της προόδου!

Ο νόμος αυτός πρέπει να ανατραπεί, να μην κατατεθεί στη Βουλή ούτε να ψηφιστεί

 Το ν/σχ επιβάλλει τη δεκάωρη εργασία μέσω ενός προγράμματος ανταλλαγής χρόνου χωρίς χρήμα ανάμεσα στην επιχείρηση και τον εργαζόμενο. Οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν χωρίς υπερωριακή αμοιβή μέχρι 10 ώρες ημερησίως. Οι εργοδότες αφού δηλώσουν την υπερωριακή εργασία στην ΕΡΓΑΝΗ θα δεσμεύονται να «επιστρέψουν» τις ώρες στον εργαζόμενο εντός έξι μηνών. Δηλαδή π.χ. θα τον βάλουν να δουλέψει 6 ώρες κάποια άλλη ημέρα. Για την παρακολούθηση αυτού του δαιδαλώδους συστήματος ανταλλαγών θα θεσπιστεί η ηλεκτρονική κάρτα εργαζομένου που θα ενημερώνει απευθείας το σύστημα. Την ευθύνη της εφαρμογής βέβαια δεν θα την έχει η οργανωμένη πολιτεία αλλά μια ανεξάρτητη αρχή που θα φτιαχτεί για το σκοπό αυτό στη θέση της Επιθεώρησης Εργασίας. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση θα βγαίνει πάντα λάδι αφού η ευθύνη θα βρίσκεται στην ανεξάρτητη αρχή. Με απλά λόγια, οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα.

Χαρακτηριστική είναι η παράταση του εργάσιμου βίου που ήδη προωθείται από την Ε.Ε. με την  «Κοινωνική Δέσμευση του Πόρτο» (7/5/2021) και την το Σχέδιο δράσης της Επιτροπής που υιοθετήθηκε στις 4/3/2021 που καθορίζει ότι «τουλάχιστον το 80% των ατόμων ηλικίας 16-74 ετών θα πρέπει να έχουν βασικές ψηφιακές δεξιότητες, απαραίτητη προϋπόθεση για την ένταξη και συμμετοχή στην αγορά εργασίας και την κοινωνία σε μια ψηφιακά μετασχηματισμένη Ευρώπη», είναι μια γεύση μόνο από το αυτό το δυστοπικό μέλλον.

Παρακάτω επισημαίνουμε ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά άρθρα του ν/σχ:

άρθρο Τι προβλέπει Τι σημαίνει

56 Αν παραστεί ανάγκη για πρόσθετη εργασία πέραν της συμφωνημένης, ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει, αν είναι σε θέση να το κάνει και η άρνησή του θα ήταν αντίθετη με την καλή πίστη. Το νομοσχέδιο επιδιώκει όχι απλώς να βάλει τέλος στο 8ωρο, αλλά να κάνει λάστιχο τη ζωή και την καθημερινότητα κάθε εργαζόμενου, να σπάσει την κανονικότητα του καθημερινού εργασιακού του χρόνου, να προσαρμόσει όλη τη ζωή του στις ανάγκες της εργοδοσίας.

57 Μισθωτοί απασχολούμενοι υπερωριακώς δικαιούνται για κάθε ώρα νόμιμης υπερωρίας, και έως 3 (τρεις) ώρες ημερησίως, και μέχρι τη συμπλήρωση εκατόν πενήντα (150) ωρών ετησίως, αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά σαράντα τοις εκατό (40%). Αυξάνονται οι ετήσιες ώρες νόμιμης υπερωρίας σε 150 από 96 στην βιομηχανία και από 120 στις υπηρεσίες.

66.7 Με την επιφύλαξη των διαφοροποιήσεων που οφείλονται στη φύση της τηλεργασίας, οι τηλεργαζόμενοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους συγκρίσιμους εργαζομένους εντός των εγκαταστάσεων της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, ιδίως σε σχέση με τον όγκο εργασίας, τα κριτήρια και τις διαδικασίες αξιολόγησης, τις επιβραβεύσεις, την πρόσβαση σε πληροφορίες που αφορούν στην επιχείρηση, την κατάρτιση και επαγγελματική τους εξέλιξη, τη συμμετοχή σε σωματεία, τη συνδικαλιστική τους δράση και την απρόσκοπτη και εμπιστευτική επικοινωνία τους με τους συνδικαλιστικούς τους εκπροσώπους. Για την τηλεργασία προβλέπονται τα πάντα εκτός από το σημαντικότερο: το χρόνο τηλεργασίας, που γίνεται λάστιχο προς όφελος του εργοδότη. Η τηλεργασία αποτελεί μια νέα μορφή εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Για παράδειγμα, στην εκπαίδευση, οι προϊσταμένες νηπιαγωγείων και οι διευθυντές και υποδιευθυντές σχολείων βρίσκονται μονίμως σε εγρήγορση, απέναντι σε μια βροχή εγκυκλίων που αποστέλλονται από το ΥΠΑΙΘ Σάββατο πρωί, Κυριακή βράδυ, κλπ.

100.1 Η Επιθεώρηση Εργασίας απολαύει λειτουργικής ανεξαρτησίας, διοικητικής και οικονομικής αυτοτέλειας, δεν υπόκειται σε έλεγχο ή εποπτεία από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές αρχές και υπόκειται σε κοινοβουλευτικό έλεγχο, σύμφωνα με τα οριζόμενα στον Κανονισμό της Βουλής και στο παρόν.

Εδώ και δύο χρόνια έχει καταργηθεί νομικά η δυνατότητα του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) να ασκεί ελέγχους για τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Μέσα από την ανεξαρτητοποίηση του νέου Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας επιχειρείται να μην έχει καμία απολύτως εμπλοκή η κάθε κυβέρνηση στον τρόπο και στις πολιτικές με τις οποίες θα καταπολεμάται η αδήλωτη εργασία. Μία ανεξάρτητη αρχή σταματάει εκεί που σταματάει η τυπική της εντολή. Άρα δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι αναβαθμίζεται η Επιθεώρηση Εργασίας. Δεν θα είναι υπόλογη, ακριβώς γιατί υπάρχει συνολικά ένα σχέδιο απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και κατάργησης των συλλογικών δικαιωμάτων. Η συμμετοχή προφανώς των συνδικάτων των εργαζομένων και όποιων κοινωνικών φορέων στον ελεγκτικό μηχανισμό πλέον καταργείται. Επιπλέον, η νέα Επιθεώρηση Εργασίας θα έχει ως αρμοδιότητα τον έλεγχο της καταμέτρησης των ωρών εργασίας κάθε εργαζόμενου μέσω της ηλεκτρονικής του κάρτας και του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ.

55.1 Όταν ο χρόνος ημερήσιας εργασίας υπερβαίνει τις τέσσερις (4) συνεχόμενες ώρες, χορηγείται διάλειμμα κατ’ ελάχιστον δεκαπέντε (15) λεπτών και κατά μέγιστον τριάντα (30) λεπτών(…)Το διάλειμμα αυτό δεν αποτελεί χρόνο εργασίας και δεν επιτρέπεται να χορηγείται συνεχόμενο με την έναρξη ή τη λήξη της ημερήσιας εργασίας. Τα διαλείμματα εργασίας των εργαζομένων μετατρέπονται υποχρεωτικά σε χρόνο που δεν συμπεριλαμβάνεται στο ωράριο.

62 Αι διατάξεις περί υποχρεωτικής αναπαύσεως καθ’ ημέραν Κυριακήν και ημέρας αργίας, δεν εφαρμόζονται επί μισθωτών απασχολουμένων εις επιχειρήσεις, εκμεταλλεύσεις, υπηρεσίας και εργασίας εν γένει: [ακολουθεί αναλυτική λίστα κλάδων εργαζομένων]

Κατόπιν άδειας της Επιθεώρησης Εργασίας, δύναται να επιτραπεί η λειτουργία των παρακάτω επιχειρήσεων, εκμεταλλεύσεων, υπηρεσιών και εργασιών εν γένει ως και η απασχόλησις του προσωπικού τούτων κατά τις Κυριακές και ημέρες αργίας… [ακολουθεί αναλυτική λίστα κλάδων εργαζομένων] Δραματικά μεγάλη αύξηση των εργασιών που επιτρέπεται να γίνονται κατά την Κυριακή. Ακόμα μεγαλύτερη καταστρατήγηση της κυριακάτικης αργίας.

65.3 Εάν η απόλυση πάσχει για λόγο διαφορετικό από τους λόγους της παρ. 1, το Δικαστήριο, αντί οποιασδήποτε άλλης συνέπειας, μετά από αίτημα είτε του εργαζομένου είτε του εργοδότη, επιδικάζει υπέρ του εργαζομένου ποσό πρόσθετης αποζημίωσης, το οποίο δεν μπορεί να είναι μικρότερο των τακτικών αποδοχών 3 μηνών, ούτε μεγαλύτερο του διπλάσιου της κατά νόμο αποζημίωσης λόγω καταγγελίας κατά τον χρόνο απόλυσης. Νέες διευκολύνσεις στις απολύσεις. Ο εργοδότης μπορεί μην επαναπροσλάβει εργαζόμενο/η που η απόλυση του/της έχει κριθεί παράνομη από τα δικαστήρια, αλλά να δώσει πρόσθετη αποζημίωση 3 μηνιαίους μισθούς μέχρι διπλάσιο της νόμιμης αποζημίωσης αν το επιτρέπει η οικονομική κατάσταση του εργοδότη και ανάλογα με την οικονομική κατάσταση του/της εργαζόμενου/ης.

95.1 …από την πλευρά των εργαζομένων, ικανότητα για σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας έχει η πλέον αντιπροσωπευτική τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση. Για τις υπόλοιπες συλλογικές συμβάσεις εργασίας του άρθρου 3, από την πλευρά των εργαζομένων, ικανότητα για σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας έχει η πλέον αντιπροσωπευτική συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων στο πεδίο ισχύος της συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Συνεχίζεται η υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Με βάση αυτές τις ρυθμίσεις αν η επιχειρησιακή ΣΣΕ (η ΣΣΕ που υπογράφει το Σωματείο της επιχείρησης) είναι χειρότερη από την ΣΣΕ που υπογράφει το αντίστοιχο κλαδικό Σωματείο του κλάδου που ανήκει η επιχείρηση τότε υπερισχύει  η χειρότερη ΣΣΕ του επιχειρησιακού. Επίσης το κλαδικό Σωματείο δεν έχει κανένα λόγο στα ζητήματα διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Γενικότερα υπάρχει υπονόμευση του κλαδικού συνδικαλισμού και ενίσχυση του επιχειρησιακού σε θέματα ΣΣΕ, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει υπονόμευση του επιχειρησιακού σε θέματα απεργιακών κινητοποιήσεων. Όλα τα ζητήματα για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες ή αυξημένη απαρτία στην Γενική Συνέλευση για την λήψη απόφασης για απεργία (νόμος Αχτσιόγολου – ΣΥΡΙΖΑ) αφορούν τα επιχειρησιακά Σωματεία. Τα κλαδικά μπορούν ακόμα να πάρουν απόφαση από τα Δ.Σ. χάνουν όμως την σημασία τους για του χώρους δουλειάς.

90 Για την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας, συμπεριλαμβανομένων των ολιγόωρων στάσεων εργασίας, απαιτείται προειδοποίηση του εργοδότη ή της συνδικαλιστικής του οργάνωσης 24 τουλάχιστον ώρες πριν από την πραγματοποίηση της. Η προειδοποίηση είναι έγγραφη, επιδίδεται με δικαστικό επιμελητή… Ακόμα και για να κηρύξει μια ολιγόωρη στάση εργασίας ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, πρέπει να προσφύγει (με το αζημίωτο) σε δικαστικό επιμελητή!

93.1 Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που κηρύσσουν απεργία (…) υποχρεούνται να καταθέσουν ενώπιον του Ο.ΜΕ.Δ. αίτηση διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου για τα αιτήματα της απεργίας(…)ο εργοδότης δικαιούται να ζητήσει τη διεξαγωγή δημόσιου διαλόγου ενώπιον του Ο.ΜΕ.Δ(…) Όσο διαρκεί ο δημόσιος διάλογος, αναστέλλεται η άσκηση του δικαιώματος της απεργίας Δηλαδή, η εργοδοσία μπορεί ακολουθώντας την οδό του «δημόσιου διαλόγου» να παγώσει την απεργιακή κινητοποίηση.

92.1 Η συνδικαλιστική οργάνωση που κηρύσσει απεργία υποχρεούται να προστατεύει το δικαίωμα των εργαζομένων, που δεν συμμετέχουν στην απεργία, να προσέρχονται και να αποχωρούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα από την εργασία τους και να παρέχουν αυτήν χωρίς εμπόδιο και ιδίως χωρίς την άσκηση σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος τους από οιονδήποτε.

2. Σε περίπτωση παραβίασης της υποχρέωσης της παρ. 1, η απεργία μπορεί να διακοπεί με απόφαση που λαμβάνεται κατά τη διαδικασία της παρ. 4 του άρθρου 22 του ν. 1264/1982. Στην  περίπτωση αυτή, για την κήρυξη νέας απεργίας απαιτείται η τήρηση όλων των διατυπώσεων του άρθρου 20 του ν. 1264/1982 και της προθεσμίας της παρ. 1 του άρθρου 19 ή της παρ. 2 του άρθρου 20 του ν. 1264/1982, κατά περίπτωση. Οι απεργιακές φρουρές, η περιφρούρηση των απεργιών, ακόμα και η επιστολή προς τον επίδοξο απεργοσπάστη, της μεγάλης απεργίας του 2006 στην εκπαίδευση, ακόμα και η παρότρυνση  αποτελούν ποινικό αδίκημα. Ακόμα και όταν κηρύσσεται απεργία, πρέπει να είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

Σε διαφορετική περίπτωση, η απεργία θα κηρυχθεί παράνομη και θα πρέπει να διακοπεί!

94.1 Κατά τη διάρκεια της απεργίας η συνδικαλιστική οργάνωση, η οποία την κηρύσσει, έχει υποχρέωση να διαθέτει το αναγκαίο προσωπικό για την ασφάλεια των εγκαταστάσεων της επιχείρησης και την πρόληψη καταστροφών και ατυχημάτων (Προσωπικό Ασφαλείας).

2. Στις υπηρεσίες οργανισμούς, επιχειρήσεις και εκμεταλλεύσεις της παρ. 2 του άρθρου 19 , πέραν του προσωπικού ασφαλείας διατίθεται και προσωπικό για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου κατά τη διάρκεια της απεργίας (Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας). Οι στοιχειώδεις αυτές ανάγκες ορίζονται ως τουλάχιστον το ένα τρίτο (⅓) της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας, ανάλογα με τους κινδύνους που προκύπτουν για τη ζωή, την υγεία και την ασφάλεια των πολιτών.

10. Δεν επιτρέπεται η κήρυξη απεργίας χωρίς να έχει προηγουμένως καθοριστεί το προσωπικό ασφαλείας και, όπου απαιτείται, το προσωπικό στοιχειώδους λειτουργίας, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο παρόν, ή χωρίς να τεθεί πραγματικώς στη διάθεση του εργοδότη το προσωπικό αυτό, υποκείμενο στο διευθυντικό του δικαίωμα, με ευθύνη της συνδικαλιστικής οργάνωσης που κηρύσσει την απεργία. Απεργία ή όχι, η παραγωγή δεν σταματά! Σε βιομηχανίες, υπηρεσίες και χώρους εργασίας προβλέπεται προσωπικό ασφαλείας. Μάλιστα στις επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα το προσωπικό ασφαλείας που απαιτείται φθάνει το 1/3, δηλαδή, με απλά λόγια, η απεργία δια νόμου ακυρώνεται.

85.3 Κάθε μέλος δικαιούται να συμμετέχει στη Γενική Συνέλευση εξ αποστάσεως, καθώς και να ψηφίζει εξ αποστάσεως, ιδίως σε περίπτωση λήψης απόφασης περί κήρυξης απεργίας. Το καταστατικό οφείλει να προβλέπει τους τρόπους της εξ αποστάσεως συμμετοχής στη Γενική Συνέλευση και ψήφου κάθε μέλους που το επιθυμεί, οι οποίοι πρέπει να περιλαμβάνουν την ηλεκτρονική, διαδικτυακή ή δικτυακή, σύνδεση, με όρους που διασφαλίζουν τη διαφάνεια και τη μυστικότητα. Επιχειρείται το χτύπημα των σωματείων και η διάλυσης του ζωντανού χαρακτήρα τους, των συλλογικών διαδικασιών βάσης και των Γενικών Συνελεύσεων, της ελεύθερης διάδοσης ιδεών, ώστε οι εργαζόμενοι να χειραγωγούνται εύκολα από τα κατευθυνόμενα και πλήρως ελεγχόμενα από την κυβέρνηση και το κράτος Μ.Μ.Ε.

Η βασική έννοια που συγκροτεί το σωματείο είναι η έκφραση της συλλογικής δύναμης των εργαζομένων. Το ν/σχ στοχεύει εκεί ακριβώς: να σπάσει τη συλλογική δύναμη της τάξης και να ενισχύσει την εξατομίκευση. Η φυσική παρουσία στις συλλογικές διαδικασίες αποτελεί πολιτική στάση, η οποία προφανώς ενοχλεί.

86.1 Η ψηφοφορία γίνεται είτε διά φυσικής παρουσίας είτε ηλεκτρονικά εξ αποστάσεως, με διασφάλιση και στις δύο περιπτώσεις της ταυτοπροσωπίας των ψηφοφόρων. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις παρέχουν υποχρεωτικά στα μέλη τους τη δυνατότητα ηλεκτρονικής εξ αποστάσεως ψηφοφορία με διασφάλιση της μυστικότητας των ψήφων. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει την ηλεκτρονική ψηφοφορία ως εργαλείο και συνολικότερα με το ιδεολόγημα της ηλεκτρονικής «δημοκρατίας» όπου όλα γίνονται δια μέσου του υπολογιστή,  εντάσσεται σε ένα γενικευμένο σχέδιο απομόνωσης των εργαζομένων από τις συλλογικές διαδικασίες. Η πρώτη απόπειρα να επιβληθεί αυτή η «ηλεκτρονική ψηφοφορία» στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια των εκπαιδευτικών, συνάντησε σθεναρή αντίσταση με ποσοστά αποχής πάνω από 90%.

85.3 Απαγορεύεται η λήψη απόφασης κήρυξης απεργίας, χωρίς την παροχή πραγματικής δυνατότητας εξ αποστάσεως συμμετοχής στη Γενική Συνέλευση και ψήφου σε όποιο μέλος το επιθυμεί. Η ιδιαίτερη έμφαση για την ηλεκτρονική ψηφοφορία για τη λήψη απόφασης απεργίας, είναι ένα ακόμα δείγμα για τη στρατηγική επιδίωξη να περιοριστεί με κάθε τρόπο η δυνατότητα κήρυξης απεργίας, επιδίωξη που επιχείρησε και η προηγούμενη κυβέρνηση με το 50% +1 για τη λήψη απόφασης.

85.3 Απόφαση Συνέλευσης μπορεί να ακυρωθεί, αν στη Συνέλευση παραβρέθηκαν φυσικώς ή εξ αποστάσεως πρόσωπα που δεν ήταν μέλη της συνδικαλιστικής οργάνωσης και η παρουσία τους μπορούσε να επηρεάσει το αποτέλεσμα. Αν, για παράδειγμα, σε μια ΓΣ ΕΛΜΕ ζητήσει το λόγο για έναν σύντομο χαιρετισμό εκπρόσωπος του τοπικού Συλλόγου ΠΕ ή απλώς επισκεφθεί τη ΓΣ, τότε η απόφαση της μπορεί να ακυρωθεί!

82.1 Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις εργαζομένων εγγράφονται στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε.) (…)6. Η εγγραφή της συνδικαλιστικής οργάνωσης στο ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε. και η πλήρης, έγκαιρη και προσήκουσα επικαιροποίηση της εγγραφής αυτής με όλα τα κατά νόμο απαιτούμενα στοιχεία, αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για: α) οιαδήποτε χρηματοδότηση της συνδικαλιστικής οργάνωσης(…)β) την ικανότητα της συνδικαλιστικής οργάνωσης να διαπραγματεύεται συλλογικώς και να καταρτίζει συλλογικές συμβάσεις εργασίας(…)γ) τη νόμιμη ενάσκηση του δικαιώματος της συνδικαλιστικής οργάνωσης να αποφασίζει την κήρυξη απεργίας, (…) δ) τη νόμιμη ενάσκηση κάθε δικαιώματος και διευκόλυνσης της συνδικαλιστικής οργάνωσης, και ε) την προστασία των στελεχών της συνδικαλιστικής οργάνωσης έναντι της απόλυσης και της μετάθεσης… Όλες οι συνδ. οργανώσεις καταγράφονται (βλ. φακελώνονται) στο ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε (Γενικό μητρώο συνδ. οργανώσεων ενώ τα βιβλία των σωματείων (Βιβλίο Πρακτικών, πρακτικά Γ.Σ κ.λπ.) σε ψηφιακή μορφή.

Όποιο σωματείο δεν το πράξει, πολύ απλά δεν υφίσταται! Δεν μπορεί να διαπραγματεύεται συλλογικές συμβάσεις, δεν μπορεί να έχει συναλλαγές με την τράπεζα όπου έχει καταθέσει το ταμείο του, δεν μπορεί να κηρύσσει απεργίες, δεν προστατεύει τα εκλεγμένα μέλη του από απολύσεις.

83.1 Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις τηρούν ψηφιακά τα ακόλουθα βιβλία: (α) Μητρώο μελών, όπου αναγράφονται αριθμημένα προκειμένου για μέλη-φυσικά πρόσωπα το ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα, η διεύθυνση κατοικίας, ο αριθμός του δελτίου ταυτότητας, ο ΑΜΚΑ, και οι χρονολογίες εγγραφής και διαγραφής κάθε μέλους… Πως θα συλλέξει το ΔΣ κάθε σωματείου όλα αυτά τα προσωπικά δεδομένα; Και τι τα χρειάζεται; Ποιοι θα έχουν πρόσβαση στο Μητρώο μελών; Το κράτος; Η εργοδοσία; 

Ή εμείς ή αυτοί!

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δίνει μια πολιτική και ιδεολογική μάχη:

• Για τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο των συνδικαλιστικών δομών

• Για να θέσει όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια στην κήρυξη των απεργιών των αγώνων των εργαζομένων 

• Για να υπάρχει πολυδιάσπαση και διαφοροποίηση συμφερόντων στον ίδιο χώρο

• Αν περάσει το νομοσχέδιο θα δημιουργηθεί ένας νέος τύπος εργαζομένου. Πρόκειται για τον πολίτη που ζει για να δουλεύει και μάλιστα αποκλειστικά για τις ανάγκες του κέρδους των αφεντικών και όχι για την κάλυψη των άμεσα βιοτικών αναγκών του σε τροφή, στέγη, υγεία, μετακίνηση, ψυχαγωγία. Για πρώτη φορά συνδέεται τόσο άμεσα η παροχή της εργασίας με τις ανάγκες της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο μισθός αποδεσμεύεται από την παροχή της εργασίας και ο χρόνος εργασίας από ουσιώδη όρο συλλογικής ή ατομικής διαπραγμάτευσης γίνεται μέρος και περιεχόμενο του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη. Η υπέρβαση του ημερήσιου χρόνου εργασίας με την τροποποίηση του ΠΔ 88/1999 σε καθεστώς μάλιστα ευέλικτης μορφής εργασίας έχει ανυπολόγιστες οικονομικές σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες στους εργαζομένους. Ταυτόχρονα μετατρέπει το πιο δυναμικό κομμάτι τις συλλογικής δράσης, τα εργατικά συνδικάτα σε εύκολα ελεγχόμενες ΜΚΟ.

Επιτέλους ή θα αναλάβουμε όλοι και όλες οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, όλες οι αγωνιστικές συνδικαλιστικές δυνάμεις τις συλλογικές και προσωπικές ευθύνες που μας αναλογούν, συναισθανόμενοι την ιστορικότητα και την κρισιμότητα της συγκυρίας ή θα ζήσουμε το μέλλον που μας ετοιμάζουν ως δουλοπάροικοι του 21ου αιώνα. Για να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο - έκτρωμα απαιτείται παλλαϊκός γενικός ξεσηκωμός, επανεκκίνηση της λειτουργίας των σωματείων και γενικές συνελεύσεις παντού, τοπικές συγκεντρώσεις, παλλαϊκό συλλαλητήριο διαρκείας στο Σύνταγμα, μαζικότατες ταξικές πανεργατικές συγκεντρώσεις, ευρύτατο αγωνιστικό μέτωπο δυνάμεων, απεργιακό πρόγραμμα που θα στοχεύει στην ανατροπή του ν/σχ, να μην κατατεθεί καν στη Βουλή. Αν ο στόχος της κυβέρνησης είναι ο κόσμος της εργασίας και τα δικαιώματά του, ο δικός μας στόχος πρέπει να είναι η ανατροπή της κυβέρνησης και κάθε διαχειριστή αυτής της πολιτικής.

Μας αφήνει παγερά αδιάφορους η ανησυχία των συνδικαλιστικών ηγεσιών να βγουν από την υποχρέωση με την κήρυξη μιας 24ωρης απεργίας για την τιμή των όπλων την ημέρα της ψήφισης. Οι αποφάσεις της τελευταίας συνεδρίασης του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ ήταν αναντίστοιχες με την αντεργατική σφοδρότητα του νομοσχέδιου Χατζηδάκη, που κατ΄ επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των καπιταλιστών επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Ήταν αναντίστοιχες και με τις τοποθετήσεις όλων των παρατάξεων που στάθηκαν μετωπικά απέναντι στο αντιδραστικό τερατούργημα και πρότειναν εντατική αγωνιστική δράση για να μην κατατεθεί, να μην ψηφιστεί, να ανατραπεί.

Η απόσταση όμως «λόγων και έργων» παραμένει μεγάλη για κάποιες παρατάξεις.

Στην τελική ψηφοφορία ΔΗΣΥΠ (ΚΙΝΑΛ), ΔΑΣ -ΠΑΜΕ, ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ψήφισαν απεργία για την Πέμπτη 3 Ιουνίου αλλά «υπό όρους», μια απεργία με «εξαρτημένες μεταβλητές». Αυτές αφορούσαν 

α) τη σύμφωνη γνώμη του ιδιωτικού τομέα (ΕΚΑ, ΕΚΠ, ΓΣΕΕ κλπ)

β) το πότε και αν θα καταθέσει το νόμο η κυβέρνηση στη Βουλή

Είναι φανερό ότι επιλέγεται μια τακτική διολίσθησης που μεταθέτει την απεργιακή απάντηση όλο και πιο πίσω χρονικά (το έργο έχει ξαναπαιχτεί και έχει λήξει άδοξα με την ψήφιση του νόμου Κατρούγκαλου). Είναι μια τακτική απεργιακού μετώπου χαμηλών πτήσεων και συνήθους τύπου που περιλαμβάνει απεργία τη μέρα της κατάθεσης ή της ψήφισης και μόνο. Μια τακτική που αφήνει την πρωτοβουλία κινήσεων στην κυβέρνηση και αδυνατίζει τις αντιστάσεις. Δεν υιοθετήθηκε ούτε η λογική της προειδοποιητικής απεργιακής απάντησης ούτε του συνεχούς αγώνα που θα περιλαμβάνει συλλαλητήρια διαμαρτυρίας στις πόλεις και τις συνοικίες, δημιουργία κέντρων αγώνα του μαζικού κινήματος στις πλατείες και τους χώρους δουλειάς, ενωτικά, με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις που εναντιώνονται στο κυβερνητικό νομοσχέδιο έκτρωμα, όπως πρότειναν οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ.

Να σημειωθεί ότι ΕΚΑ και ΕΚΠ (στα οποία εκπροσωπούνται οι ίδιες παρατάξεις που ρίχνανε το μπαλάκι στον ιδιωτικό τομέα και τις αποφάσεις του!) δεν έχουν αποφασίσει τίποτα ούτε έχουν βάλει συνεδριάσεις ακόμα, ενώ η εργοδοτική ΓΣΕΕ διαβουλεύεται με την κυβέρνηση.

Οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ διατύπωσαν συνολική και συνεκτική πρόταση ανατροπής και εργατικού ξεσηκωμού απέναντι στο νόμο Χατζηδάκη (επισυνάπτεται). Στην τελική ψηφοφορία υποχωρήσαμε από την πρόταση 48ωρης που αρχικά καταθέσαμε (για την ανάγκη ομοφωνίας και συμπαγούς απάντησης του σ.κ.) και ψηφίσαμε υπέρ της 24ωρης προειδοποιητικής. Σε καμιά όμως περίπτωση δεν μπορούσαμε να συμφωνήσουμε στην άρνηση της προειδοποιητικής της διάστασης,  δηλ. πριν την κατάθεση του νόμου. Καταψηφίσαμε την τελική κατάληξη. Ο νόμος αυτός δεν θα ανατραπεί με ντουφεκιές στον αέρα.

Ο λόγος τώρα στις δυνάμεις της ανατροπής, τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις επιτροπές αγώνα, τις συνελεύσεις, τους ίδιους τους εργαζόμενους. Όσο κι αν οι ηγεσίες ορισμένων παρατάξεων δεν θέλουν να τους ακούσουν.

Γι’ αυτό χρειαζόμαστε συνδικάτα με ταξικό προσανατολισμό, ανεξάρτητα από κράτος, κυβέρνηση και εργοδοσία, χρειάζεται να παραμερίσουμε τον κυβερνητικό, κρατικό, εργοδοτικό συνδικαλισμό, να πάρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και η νεολαία την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους.

Απαιτείται λαϊκός, πανεργατικός ξεσηκωμός για να μην περάσει αυτό το νομοθετικό τερατούργημα. Με τον αγωνιστικό συντονισμό όλων των ταξικών δυνάμεων

 Υπάρχουν δυνατότητες. Η εμπειρία της Πρωτομαγιάτικης απεργίας αλλά και οι λαϊκές και νεολαιίστικες αντιστάσεις του προηγούμενου εξαμήνου έδειξαν ότι υπάρχει αγωνιστικό δυναμικό που αναζητά δρόμους ανατροπής. 

Στεκόμαστε μετωπικά απέναντι στο νόμο και την κυβερνητική πολιτική. Δεν μπαίνουμε σε καμιά συζήτηση και διάλογο μαζί της. Μας κήρυξαν τον πόλεμο, θα απαντήσουμε δυναμικά και εξεγερτικά! Θα είμαστε απέναντι σε κάθε πολιτική ή συνδικαλιστική δύναμη που συναινεί με αυτή την πολιτική και επιχειρεί να ωραιοποιήσει το νόμο. Τα μέτρα αυτά είναι στην φαρέτρα του κεφαλαίου και της Ε.Ε, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής τους και όχι απλά νεοσυντηρητική ιδεοληψία. Γι αυτό και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ψήφισαν απεργοκτόνους νόμους, έβαλαν τις βάσεις για τη «διευθέτηση» δηλ. επέκταση του χρόνου εργασίας με συνεννοήσεις εργοδοτών και ενώσεων εργαζομένων. 

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

-Να μην περάσει ο νόμος Χατζηδάκη στο σύνολό του.

-Μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση αποδοχών. Άμεσα 35ωρο 5ήμερο. Σταθερή δουλειά για όλους. Νομοθέτηση της Κυριακάτικης αργίας.

-Να ακυρωθούν οι νόμοι για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

-Διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Συνδικάτα ελεύθερα από κράτος, κυβερνήσεις, εργοδοσία. Κατάργηση των απεργοκτόνων νόμων.

 Προτείνουμε;

1) Κήρυξη προειδοποιητικής 48ωρης γενικής απεργίας πριν την κατάθεση στην Βουλή του νομοσχεδίου (ενδεικτικά 1/6-2/6) με στόχο να μην κατατεθεί, και απεργιακή κλιμάκωση αν αυτό έρθει για ψήφιση.

2) Συνεχή συλλαλητήρια διαμαρτυρίας στις πόλεις και τις συνοικίες. Επόμενο απογευματινό πανεργατικό συλλαλητήριο στην Αθήνα στις 27/5.

3) Με πρωτοβουλία των συνδικάτων να δημιουργηθούν κέντρα αγώνα του μαζικού κινήματος, ενωτικά, με όλες τις αγωνιστικές δυνάμεις που εναντιώνονται στο κυβερνητικό νομοσχέδιο έκτρωμα, σε όλες τις πόλεις. Οι πλατείες να μετατραπούν σε χώρους μαζικών, καθημερινών, αγωνιστικών διαδηλώσεων των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας. 

4) Συνελεύσεις αγώνα σε όλα τα σωματεία και ειδικό σχέδιο κλαδικών κινητοποιήσεων.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ –ΚΙΝΗΣΕΙΣ –ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στο ΔΗΜΟΣΙΟ

http://paremvaseisdimosiou.blogspot.gr/                                 dimosio.paremvasis@gmail.com

ΓΕΝΙΚΟΣ ΠΑΛΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ – ΕΚΤΡΩΜΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

για την κατάργηση του 8ωρου, το χτύπημα του δικαιώματος στην απεργία και τη  μετατροπή των συνδικάτων σε διαδικτυακά λόμπυ

Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, για την κατάργηση 8ωρου, την έμμεση αλλά σαφέστατη κατάργηση της απεργίας, τη διάλυση των σωματείων και τη μετατροπή τους σε διαδικτυακά λόμπυ φιλοδοξεί να φέρει το τέλος της εργασίας, των εργατικών αγώνων και του συνδικαλισμού όπως τα γνωρίσαμε ως τώρα. Ένα νομοσχέδιο γραμμένο με το χέρι του ΣΕΒ και της Ε.Ε, που επιχειρεί να ανατρέψει στοιχειώδεις κατακτήσεις και δικαιώματα.

Κατακτήσεις δεκαετιών θα γίνουν καπνός. Πρόκειται για το πιο αντιδραστικό ν/σχ μετά τη μεταπολίτευση, για μια στρατηγική κίνηση αντεργατικής αναδιάρθρωσης των σχέσεων εργασίας και αφοπλισμού των εργαζομένων από το ισχυρότερο όπλο τους, το δικαίωμά τους στη συνδικαλιστική, συλλογική δράση και τον αγώνα. με απώτερο στόχο να περάσουν τα πιο αντιλαϊκά και αντικοινωνικά μέτρα 

Ο νόμος αυτός πρέπει να ανατραπεί, να μην κατατεθεί στη Βουλή ούτε να ψηφιστεί

Το ν/σχ επιβάλλει τη δεκάωρη εργασία μέσω ενός προγράμματος ανταλλαγής χρόνου χωρίς χρήμα ανάμεσα στην επιχείρηση και τον εργαζόμενο. Οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν χωρίς υπερωριακή αμοιβή μέχρι 10 ώρες ημερησίως. Οι εργοδότες αφού δηλώσουν την υπερωριακή εργασία στην ΕΡΓΑΝΗ θα δεσμεύονται να «επιστρέψουν» τις ώρες στον εργαζόμενο εντός έξι μηνών. Δηλαδή π.χ. θα τον βάλουν να δουλέψει 6 ώρες κάποια άλλη ημέρα. Με απλά λόγια, οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης που θα ενταθεί το επόμενο διάστημα.

Συγκεκριμένα, ανάμεσα σε άλλα, το ν/σχ προβλέπει: 

-Κάθε μέλος δικαιούται να συμμετέχει στη Γενική Συνέλευση εξ αποστάσεως, καθώς και να ψηφίζει εξ αποστάσεως, ιδίως σε περίπτωση λήψης απόφασης περί κήρυξης απεργίας. Οι εκλογές για ΔΣ, κλπ, γίνονται είτε διά φυσικής παρουσίας είτε ηλεκτρονικά εξ αποστάσεως. Επιχειρείται το χτύπημα των σωματείων και η διάλυση του ζωντανού χαρακτήρα τους, των συλλογικών διαδικασιών βάσης και των Γενικών Συνελεύσεων, της ελεύθερης διάδοσης ιδεών, ώστε οι εργαζόμενοι να χειραγωγούνται εύκολα από τα κατευθυνόμενα και πλήρως ελεγχόμενα από την κυβέρνηση και το κράτος Μ.Μ.Ε. Η βασική έννοια που συγκροτεί το σωματείο είναι η έκφραση της συλλογικής δύναμης των εργαζομένων. Το ν/σχ στοχεύει εκεί ακριβώς: να σπάσει τη συλλογική δύναμη της τάξης και να ενισχύσει την εξατομίκευση. Η φυσική παρουσία στις συλλογικές διαδικασίες αποτελεί πολιτική στάση, η οποία προφανώς ενοχλεί.

-Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις που κηρύσσουν απεργία (…) υποχρεούνται να καταθέσουν ενώπιον του Ο.ΜΕ.Δ. αίτηση διεξαγωγής δημόσιου διαλόγου για τα αιτήματα της απεργίας(…)ο εργοδότης δικαιούται να ζητήσει τη διεξαγωγή δημόσιου διαλόγου ενώπιον του Ο.ΜΕ.Δ(…) Όσο διαρκεί ο δημόσιος διάλογος, αναστέλλεται η άσκηση του δικαιώματος της απεργίας. Δηλαδή, η εργοδοσία μπορεί ακολουθώντας την οδό του «δημόσιου διαλόγου» να παγώσει επ’ αόριστον την απεργιακή κινητοποίηση.

-Η συνδικαλιστική οργάνωση που κηρύσσει απεργία υποχρεούται να προστατεύει το δικαίωμα των εργαζομένων, που δεν συμμετέχουν στην απεργία, να προσέρχονται και να αποχωρούν ελεύθερα και ανεμπόδιστα από την εργασία τους και να παρέχουν αυτήν χωρίς εμπόδιο και ιδίως χωρίς την άσκηση σωματικής ή ψυχολογικής βίας σε βάρος τους από οιονδήποτε. Η περιφρούρηση των απεργιών, ακόμα και η επιστολή προς τον επίδοξο απεργοσπάστη, της μεγάλης απεργίας του 2006 στην εκπαίδευση, ακόμα και η παρότρυνση για συμμετοχή στην απεργία, αποτελούν ποινικό αδίκημα. Ακόμα και όταν κηρύσσεται απεργία, πρέπει να είναι καταδικασμένη να αποτύχει.

-Το νομοσχέδιο επιδιώκει όχι απλώς να βάλει τέλος στο 8ωρο, αλλά να κάνει λάστιχο τη ζωή και την καθημερινότητα κάθε εργαζόμενου, να σπάσει την κανονικότητα του καθημερινού εργασιακού του χρόνου, να προσαρμόσει όλη τη ζωή του στις ανάγκες της εργοδοσίας. Αυξάνονται οι ετήσιες ώρες νόμιμης υπερωρίας σε 150 από 96 στην βιομηχανία και από 120 στις υπηρεσίες.

-Για την τηλεργασία προβλέπονται τα πάντα εκτός από το σημαντικότερο: το χρόνο τηλεργασίας, που γίνεται λάστιχο προς όφελος του εργοδότη. Η τηλεργασία αποτελεί μια νέα μορφή εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Για παράδειγμα, στην εκπαίδευση, οι προϊσταμένες νηπιαγωγείων και οι διευθυντές και υποδιευθυντές σχολείων βρίσκονται μονίμως σε εγρήγορση, απέναντι σε μια βροχή εγκυκλίων που αποστέλλονται από το ΥΠΑΙΘ Σάββατο πρωί, Κυριακή βράδυ, κλπ.

-Εδώ και δύο χρόνια έχει καταργηθεί νομικά η δυνατότητα του ΣΕΠΕ (Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) να ασκεί ελέγχους για τα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Μέσα από την ανεξαρτητοποίηση του νέου Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας επιχειρείται να μην έχει καμία απολύτως εμπλοκή η κάθε κυβέρνηση στον τρόπο και στις πολιτικές με τις οποίες θα καταπολεμάται η αδήλωτη εργασία.

-Δραματικά μεγάλη αύξηση των εργασιών που επιτρέπεται να γίνονται κατά την Κυριακή. Ακόμα μεγαλύτερη καταστρατήγηση της κυριακάτικης αργίας. 

-Τα διαλείμματα εργασίας των εργαζομένων μετατρέπονται υποχρεωτικά σε χρόνο που δεν συμπεριλαμβάνεται στο ωράριο.

-Νέες διευκολύνσεις στις απολύσεις.

-Συνεχίζεται η υπονόμευση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.

Ή εμείς ή αυτοί!

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δίνει μια πολιτική και ιδεολογική μάχη:

• Για τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο των συνδικαλιστικών δομών

• Για να θέσει όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια στην κήρυξη των απεργιών των αγώνων των εργαζομένων 

• Για να υπάρχει πολυδιάσπαση και διαφοροποίηση συμφερόντων στον ίδιο χώρο

Επιτέλους ή θα αναλάβουμε όλοι και όλες οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες, όλες οι αγωνιστικές συνδικαλιστικές δυνάμεις τις συλλογικές και προσωπικές ευθύνες που μας αναλογούν, συναισθανόμενοι την ιστορικότητα και την κρισιμότητα της συγκυρίας ή θα ζήσουμε το μέλλον που μας ετοιμάζουν ως δουλοπάροικοι του 21ου αιώνα. Για να μην περάσει αυτό το νομοσχέδιο - έκτρωμα απαιτείται παλλαϊκός γενικός ξεσηκωμός, επανεκκίνηση της λειτουργίας των σωματείων και γενικές συνελεύσεις παντού, τοπικές συγκεντρώσεις, παλλαϊκό συλλαλητήριο διαρκείας στο Σύνταγμα, μαζικότατες ταξικές πανεργατικές συγκεντρώσεις, ευρύτατο αγωνιστικό μέτωπο δυνάμεων, απεργιακό πρόγραμμα που θα στοχεύει στην ανατροπή του ν/σχ, να μην κατατεθεί καν στη Βουλή. 

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

-Να μην περάσει ο νόμος Χατζηδάκη στο σύνολό του.

-Μείωση του χρόνου εργασίας με αύξηση αποδοχών. Άμεσα 35ωρο 5ήμερο. Σταθερή δουλειά για όλους. Νομοθέτηση της Κυριακάτικης αργίας.

-Να ακυρωθούν οι νόμοι για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

-Διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Συνδικάτα ελεύθερα από κράτος, κυβερνήσεις, εργοδοσία. Κατάργηση των απεργοκτόνων νόμων.

Εργαστήρια δεξιοτήτων: να αντισταθούμε στην αποδόμηση του δημόσιου σχολείου

Με πάλη για την μόρφωση των μαθητριών/μαθητών μας απέναντι στα εργαστήρια δεξιοτήτων, απέναντι στο κατώφλι της ημιμάθειας και της διάλυσης του  δημόσιου σχολείου

Το άνοιγμα των σχολείων 10/05/2021 δρομολογήθηκε από την κυβέρνηση χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό και χωρίς υιοθέτηση των αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος, της ΔΟΕ και των Συλλόγων ΠΕ. 

Η πανδημία δεν βάζει φρένο όχι μόνο στην πολιτική ανευθυνότητα της Ν.Δ. για την προστασία του μαθητικού πληθυσμού και των εκπαιδευτικών αλλά αντίθετα αποτελεί όχημα για τη δρομολόγηση όλου του αντιδραστικού και αντιεκπαιδευτικού πλαισίου με στόχευση την αποδόμηση του μορφωτικού ρόλου του σχολείου και την όξυνση των ταξικών ανισοτήτων στην πρόσβαση των μαθητών και μαθητριών στη γνώση.

Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα των  αντιδραστικων αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση στη γραμμή των Ε.Ε., ΟΟΣΑ, Παγκόσμιας Τράπεζας   που προωθεί η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΙΘ αποτελεί η πιλοτική εφαρμογή των εργαστηρίων δεξιοτήτων, σε νηπιαγωγεία,  δημοτικά σχολεία και γυμνάσια καθώς και της αγγλικής γλώσσας σε νηπιαγωγεία,   στο πλαίσιο του  πρόσφατα ψηφισμένου νόμου,  4692/2020 για την Εκπαίδευση, ο οποίος περιλαμβάνει την αναμόρφωση – τροποποίηση  των Αναλυτικών Προγραμμάτων όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης, των οποίων οι θεματικοί κύκλοι προκύπτουν από τους Παγκόσμιους Δείκτες Αειφόρου Ανάπτυξης (περιβάλλον, ευ ζην, ασφάλεια, κοινωνία των πολιτών, σύγχρονη τεχνολογία και επιχειρηματικότητα)  στην Α’ θμια και Β΄θμια εκπαίδευση  καθώς και  επέκταση της διδασκαλίας των αγγλικών  στην Α΄θμια Εκπαίδευση.

Τα εργαστήρια δεξιοτήτων είναι σημαντικό εργαλείο για την νεοσυντηρητική/νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του σχολείου με σαφή παρέμβαση στο περιεχόμενο της παρεχόμενης εκπαίδευσης.  

- Δεν είναι τυχαίο που ονομάζονται εργαστήρια δεξιοτήτων και όχι εργαστήρια γνώσεων

- Στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου  εισάγονται νέοι θεματικοί  κύκλοι που στόχο έχουν να καλλιεργούν τις περίφημες «ήπιες δεξιότητες» ακριβής μετάφραση τoυ όρου soft skills    από τα κείμενα του ΟΟΣΑ,(δεξιότητες ζωής, τεχνολογίας και επιστήμης ορίστηκαν στον νόμο) όπως ρομποτική, επιχειρηματικότητα, παραγωγικότητα, προσαρμοστικότητα κλπ.  για να διαχωριστούν από τις «σκληρές» δεξιότητες, τα 3R (γραφή, ανάγνωση, αριθμητική) . Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ δεν αρκεί τα εκπαιδευτικά συστήματα να επικεντρώνονται στον γνωστικό τομέα και τις βασικές δεξιότητες των 3R, αλλά πρέπει να προσανατολίζονται στις ίδιες τις ατομικές ιδιότητες και συμπεριφορές των υποκειμένων και ειδικότερα στην ανάγκη να είναι ευέλικτοι και κυρίως να αναπροσανατολίζονται και να ανασχεδιάζουν ατομικά τον βίο τους πρό όφελος της παγκόσμιας οικονομίας. Σε αυτό ακριβώς στοχεύουν οι ήπιες δεξιότητες. 

Οι νέες θεματικές, κάθε άλλο παρά ταξικά ουδέτερες είναι. Ο εθελοντισμός και η επιχειρηματικότητα, η προσαρμοστικότητα και η ανθεκτικότητα εντάσσονται στους θεματικούς κύκλους των «εργαστηρίων δεξιοτήτων», όχι τυχαία καθώς μπορούν να υπηρετήσουν τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους  και την υπονόμευση των κοινωνικών, μορφωτικών ή και εργασιακών δικαιωμάτων ενώ παρεμβαίνουν στον προσανατολισμό και το μορφωτικό περιεχόμενο του σχολείου, με τα διάφορα καινοτόμα προγράμματα. Προωθούν τον ατομικισμό, τον ανταγωνισμό και την άμεση εμπλοκή – παρέμβαση ιδιωτικών συμφερόντων στην εκπαίδευση.  Φιλοδοξούν  λοιπόν να διαμορφώσουν  τον μελλοντικό πολυλειτουργικό εργαζόμενο/απασχολήσιμο στο πλαίσιο της εργασιακής ευελιξίας  και του ανταγωνισμού και τον μελλοντικό που θα φέρει την ατομική ευθύνη της επιτυχίας ή της αποτυχίας του. 

Η στόχευση αυτή αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι πρόκειται για εγκάρσια διάχυση στο πρόγραμμα της υποχρεωτικής Εκπαίδευσης,  ξεκινώντας από το Νηπιαγωγείο και προχωρώντας στο Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο. 

Τα «εργαστήρια δεξιοτήτων» εντάσσονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου, καταλαμβάνοντας  διδακτικό χρόνο ως συνέχεια και εναλλακτικό αντικείμενο των  δραστηριοτήτων με βάση τα ΔΕΠΣ/ΑΠΣ. Κατά συνέπεια, αποτελούν μέρος του  αναλυτικού προγράμματος και εκτιμώνται ως ισάξια παιδαγωγικά και μαθησιακά των μαθησιακών περιοχών που ορίζονται σε αυτό.  

Eστιάζοντας στην εισαγωγή διακριτών διδακτικών αντικειμένων στο Αναλυτικό πρόγραμμα του Νηπιαγωγείου, εν προκειμένω της αγγλικής γλώσσας, και των «εργαστηρίων δεξιοτήτων» αναδεικνύεται   η ευθεία διασύνδεσή τους, σε μια κατεύθυνση   σοβαρών διαρθρωτικών αλλαγών που επιδιώκουν να επιφέρουν στη  φιλοσοφία και  τις  βασικές αρχές λειτουργίας του Νηπιαγωγείου εγκαινιάζοντας  την κατάτμηση του προγράμματός του,αλλά και στο ίδιο το περιεχόμενο της παρεχόμενης εκπαίδευσης στην προσχολική βαθμίδα, συνιστώντας μια νέα αντιδραστική τομή. Η αποσπασματική λοιπόν ένταξη , κάποιων αγγλικών  λέξεων μέσα στις θεματικές ενότητες που επεξεργαζεται η τάξη και γιατί όχι, μέσα  στους θεματικούς κύκλους των «εργαστηρίων δεξιοτήτων», αυτών που συνδυάζουν τον εθελοντισμό με τη νεανική επιχειρηματικότητα, την ευελιξία με την προσαρμοστικότητα, την καινοτομία και τον οικονομικό αλφαβητισμό(!) συνδυάζονται μεθοδικά και στοχευμένα στο πλαίσιο των παραπάνω  επιδιώξεων. 

Στο δημοτικό σχολέιο αντικαθιστούν την Ευέλικτη Ζώνη (ΕΖ) αποτελώντας μετεξέλιξή της εντασσόμενα στο ωρολόγιο πρόγραμμά τους με 3 ώρες εβδομαδιαία στην Α-Β τάξη, 2 ώρες στην Γ-Δ και 1 ώρα στην Ε’ και Στ ‘αφαιρώντας την  από τη Γεωγραφία που μένει έτσι με 1 ώρα την εβδομάδα!

Έως τώρα, με τις συλλογικές αλλά και τις ατομικές αντιστάσεις των εκπαιδευτικών, οι κυβερνητικές στοχοθεσίες για την ΕΖ απέτυχαν.  

Για τα «εργαστήρια δεξιοτήτων» υπαγορεύεται μια έτοιμη λίστα εκπαιδευτικού υλικού σύμφωνα με τον σχεδιασμό του ΙΕΠ  όπου θα κυριαρχούν έτοιμα πατρόν εκπαιδευτικών προγραμμάτων που θα υπηρετούν τους παραπάνω στόχους.

Στην αρχή κάθε κύκλου ο εκπαιδευτικός συμπληρώνει σχέδιο δράσης και στο τέλος μια φόρμα αξιολόγησης του κύκλου καθώς και περιγραφική αξιολόγηση κάθε μαθητή που την δίνει στους γονείς. Πέρα από την πρωτοφανή γραφειοκρατική διαδικασία, ανοίγει ο επικίνδυνος δρόμος για τον άμεσο έλεγχο της διδακτικής πράξης από τη διεύθυνση εκπαίδευσης αλλά και από όλους τους φορείς που περιγράφονται παρακάτω.

Εμπλέκει μέσω πρόσκλησης του ΙΕΠ μια σειρά κρατικούς και μη κρατικούς, ιδιωτικούς φορείς,  από την ελληνική αστυνομία έως ΜΚΟ την περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση και  αθλητικές ομάδες στο στρατηγικό πεδίο της παραγωγής εκπαιδευτικού υλικού!. Το υλικό αυτό πρέπει να  ανταποκρίνεται στις συγκεκριμένες Θεματικές Ενότητες και στους Κύκλους Δεξιοτήτων που ορίζονται και να  συνοδευεται από τις κατάλληλες μεθοδολογικές οδηγίες.

Επιχειρηματικοποιούν κατ’αυτόν τρόπο πλευρές της ελληνικής εκπαίδευσης και παρέχουν τη δυνατότητα σε ποικίλα επιχειρηματικά υποκείμενα να παρεμβαίνουν στον προσανατολισμό και το μορφωτικό περιεχόμενο του δημόσιου σχολείου.

Την τρέχουσα χρονιά τα «εργαστήρια δεξιοτήτων» εφαρμόστηκαν πιλοτικά σε 218 σχολικές μονάδες Α΄θμιας και Β΄θμιας  εκπαίδευσης και η εισαγωγή των αγγλικών σε 58 νηπιαγωγεία της χώρας σηματοδοτώντας την προσπάθεια του ΥΠΑΙΘ να αλλάξει ριζικά τη δομή και το περιεχόμενο του σχολείου. Αλήθεια, υπήρξε κάποιου είδους αποτίμηση αυτής της πιλοτικής εφαρμογής; Πραγματοποιήθηκε άραγε μέσω τηλεκπαίδευσης (!!) η πιλοτική εφαρμογή ενός πιλοτικού προγράμματος, η ρητορική του οποίου (ψευδώς) επικαλείται τη βιωματική μάθηση; 

Καμία σχέση δεν έχει η πραγματική στοχοθεσία αυτού του «μαθήματος» με τη βιωματική μάθηση, την ανάπτυξη κριτικής σκέψης και άλλων εννοιών της νέας αγωγής που επικαλείται και χρησιμοποιεί το Υπουργείο ως περιτύλιγμα για να αποκρύψει τις πραγματικές σκοπιμότητες. Βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη σχεδίων εργασίας (project) αξιοποιώντας τη βιωματική μάθηση είναι τα θέματα να αντλούνται από τον κύκλο των βιωμάτων, εμπειριών και ενδιαφερόντων των παιδιών. Και ρωτάμε: ανήκει αλήθεια σε αυτόν τον κύκλο η δραστηριότητα «εργαστηριακή δημιουργία εικονικής επιχείρησης»; Είναι μια ιστορική τομή αντιδραστικής εισβολής στο περιεχόμενο με «καινοτόμες διδακτικές και εκπαιδευτικές δράσεις», κατά παραγγελία της Ε.Ε., οι οποίες συνηγορούν στην κατασκευή ημιμαθών άρα και ανελεύθερων πολιτών που η ζωή τους θα ρυθμίζεται με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Ένα ακόμα βήμα οικοδόμησης του σχολείου των αποσπασματικών και κατακερματισμένων δεξιοτήτων και πληροφοριών. 

Η εφαρμογή των εργαστηρίων δεξιοτήτων, ως εργαλείο για τη νεοσυντηρητική και νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση του σχολείου, ανακοινώθηκε από το ΥΠΑΙΘ ότι θα γενικευτεί σε όλα τα νηπιαγωγεία, δημοτικά και γυμνάσια από τον επόμενο Σεπτέμβριο ως ένα ακόμα μάθημα που θα ενταχθεί στο ωρολόγιο πρόγραμμα.

Είμαστε πλήρως αντίθετοι στα εργαστήρια δεξιοτήτων και με τις στοχεύσεις τους ως ένα ακόμα βήμα ενταγμένο στη συνολικότερη αντιεκπαιδευτική πολιτική. Απαιτούμε τη μη εφαρμογή τους και ζητάμε από τις  Ομοσπονδίες να πάρουν θέση. Παράλληλα χρειάζεται να διερευνήσουμε και να συζητήσουμε συζητήσουμε συλλογικούς τρόπους για να ακυρώσουμε την εφαρμογή τους. 

Δεν πρόκειται  υπηρετήσουμε αυτήν την στοχοθεσία, είτε έχει τη μορφή των εργαστηρίων δεξιοτήτων είτε οποιαδήποτε άλλη μορφή. Δεν πρόκειται να υλοποιήσουμε «εκπαιδευτικά» προγράμματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, της ελληνικής αστυνομίας ή όποιου άλλου κρατικού μη κρατικού ή ιδιωτικού φορέα που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την εκπαίδευση και την παιδαγωγική. Θα υπηρετήσουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματα των μαθητών μας για ολόπλευρη μόρφωση, καλλιέργεια ελεύθερης κριτικής συνείδησης. 

Σε αντίθεση με τα εργαστήρια δεξιοτήτων , τις εκπαιδευτικές εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε. στην καλλιέργεια σκέψης και γνώσης υποταγμένης στην ευέλικτη εργασία για την οποία προορίζονται οι μαθητές και οι μαθήτριές μας εμείς λέμε:

Ένα ψηλό παράθυρο είναι το όραμά μας 

Βλέπεις στο δρόμο, βλέπεις στον ουρανό

Απ` αυτό το παράθυρο κοιτάμε τον κόσμο… και το σχολειό!

Το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων μας

Η βασική παραδοχή μας λέει ότι: παραγωγή, οικονομία, κοινωνία και εκπαίδευση είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και έτσι, οι εξελίξεις στην εκπαίδευση, ακολουθούν ή μάλλον απηχούν τη γενική τάση της νοητής καμπύλης των κεντρικών οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων των δυο τελευταίων δεκαετιών: ανάπτυξη-κέρδος-ύφεση-κρίση-μνημόνια. 

Στις σημερινές συνθήκες είναι προφανές ότι το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων μας δε χωράει στα πλαίσια των μνημονίων και της ΕΕ, αντίθετα συμβαδίζει με τις αναγκαίες ρήξεις στα ζητήματα της οικονομίας και τις ιδεολογίας, συνδυάζεται με την πάλη για χειραφετημένη και χωρίς εκμετάλλευση εργασία. Στη βάση αυτή υποστηρίζουμε ότι, σήμερα, χρειαζόμαστε ένα νέο μορφωτικό/κοινωνικό σχέδιο για το δημόσιο δωρεάν σχολείο - αναπόσπαστο τμήμα μιας συνολικότερης στρατηγικής ριζικής κοινωνικής και μορφωτικής  χειραφέτησης. Η διατύπωση ενός προγραμματικού λόγου για το μετασχηματισμό του σχολείου στα πλαίσια ενός ευρύτερου κινήματος, αποβλέπει, πέρα από τους μακροπρόθεσμους στόχους, άμεσα, να αμβλύνει τη συμβολή της εκπαίδευσης στην αναπαραγωγή των ταξικών/κοινωνικών ανισοτήτων και να αμφισβητήσει έμπρακτα την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας μέσα από το σχολικό θεσμό. 

Επιπλέον, διαμορφώνει και νοηματοδοτεί θετικά τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος, τις αντιστάσεις και τους αγώνες του θέτοντας τους κεντρικούς στόχους της μορφωτική ισότητας και της διαμόρφωσης ελεύθερης κριτικής συνείδησης.  Σήμερα, ο αγώνας για ένα τέτοιο σχολείο, ακόμα και η διεκδίκηση ενός στοιχειώδους αιτήματος στα πλαίσια του σημερινού σχολείου, συνδέεται άμεσα με τον αγώνα ενάντια στο μνημονιακό καθεστώς και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις ,  με την ανάγκη ενός ευρύτατου μετώπου ρήξης και σύγκρουσης με την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις μνημονιακές κυβερνήσεις, με τον αγώνα για την ανατροπή των μνημονίων της λιτότητας και των περικοπών και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.  

Τα παρακάτω σημεία αποτελούν μια πρώτη συμβολή στη συλλογική διαμόρφωση απαντήσεων από το εκπαιδευτικό κίνημα: 

Η κριτική απελευθερωτική παιδαγωγική, μέσα στο χώρο αντιθέσεων του παρόντος, επιδιώκει να συμβάλλει στη διαμόρφωση ενός ανθρώπου  με ισόρροπη σωματική, γνωστική, ηθική και καλλιτεχνική ανάπτυξη που καλλιεργεί τη σωματική του ευεξία, κατακτά ακαδημαϊκές και γενικές γνώσεις που προσφέρουν ευρεία και ουσιαστική ανθρωπιστική μόρφωση, καθώς και επιστημονικές και τεχνικές γνώσεις και ικανότητες οι οποίες αναφέρονται στους βασικούς κλάδους παραγωγής, δηλαδή αποκτά πολυτεχνική μόρφωση. Με γνώση που να αναπτύσσει την κριτική διάνοια (τη θεμελιώδη ικανότητα του ανθρώπου να κατανοεί σε ποιο κόσμο καλείται να ζήσει και κάτω από ποιες συνθήκες, να τον αμφισβητεί και να τον αλλάζει) κι όχι να εξασφαλίζει απλά το χειρισμό πληροφοριών και την επικοινωνία. Με κριτήρια που να υπονομεύουν τα κυρίαρχα πρότυπα και παράγουν νέες αξίες κι ιδεολογία .Ενός ανθρώπου που προσπαθεί συστηματικά να προσεγγίσει ιδανικά όπως η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η αυτοθυσία για το δημόσιο συμφέρον και η γενναιότητα της υπέρβασης του ατομικισμού. Ενός ανθρώπου που εκτιμά και απολαμβάνει τις καλλιτεχνικές μορφές έκφρασης. 

Η εκπαιδευτική δομή που υπηρετεί αυτούς τους σκοπούς είναι το ενιαίο δωδεκάχρονο υποχρεωτικό δημόσιο δωρεάν σχολείο και η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή και εκπαίδευση . Αυτή η δομή αντιστοιχεί στην υπεράσπιση του ζωντανού στοιχείου της εκπαίδευσης, των μαθητών και των εκπαιδευτικών, των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων τους. Υπερασπίζεται την εκπαίδευση ως κοινωνικό αγαθό και προϋπόθεση για έξοδο από την κοινωνική χρεοκοπία που φέρνει η πολιτική κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ φορτώνοντας τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στην εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία. Αυτό το σχολείο που δεν δέχεται το διπλό και πολλαπλό σχολικό δίκτυο, που αναπαράγει τον καταμερισμό εργασίας, ενώνει θεωρία και πράξη χωρίς εσωτερι¬κούς διαχωρισμούς, με τη μέγιστη κινητικότητα, χωρίς πρώιμη και αναγκαστική εξειδίκευση, είναι η ελά¬χιστη κινηματική απάντηση στον κοινωνικό καταμερισμό και στις βαθιές ταξικές διαιρέσεις. Αρχίζει από τα 4 έτη (δύο έτη προσχολική αγωγή) και φτάνει με ενιαία προγράμματα κα¬θολικής μόρφωσης ως τα 18 χρόνια.

Είναι υποχρεωτικό για όλα τα παιδιά και δεν περιλαμβάνει στο εσωτερικό του εξεταστικούς φραγμούς ούτε τυποποιημένες μορφές αξιολόγησης – βαθμολογίας των μαθητών. Αντίθετα, επιλέγει ουσιαστικές, μη τυποποιημένες μορφές ενημέρωσης των γονιών για τη γνωστική και σχολική εικόνα των μαθητών-τριών. Αυτές οι μορφές δεν καταγράφουν και δεν ακολουθούν τους/τις μαθητές/τριες στη διάρκεια της σχολικής τους πορείας. Αυτό το σχολείο καταργεί τη διάκριση σε βαθμίδες εκπαίδευσης και τα διαφοροποιητικά αναλυτικά προγράμματα τα οποία ορίζουν ότι ορισμένοι τύποι μαθητών  κατευθύνονται προς την επαγγελματική εξάσκηση και άλλοι αναπτύσσουν τον θεωρητικό τρόπο σκέψης και χαρακτηρίζουν ως γνώσεις αυξημένου κύρους τις θεωρητικές υποβαθμίζοντας τις χειρωνακτικές ως κατώτερες γνώσεις. 

Λειτουργεί με βάση ενιαία αναλυτικά προγράμματα και στόχους, παρέχει ομοιογενή εκπαίδευση, τουλάχιστον σε ότι αφορά ένα βασικό σώμα γνώσεων, για όλα τα παιδιά σχολικής ηλικίας. Το αναλυτικό πρόγραμμα πρέπει να είναι ενιαίο για να μην υπάρχουν συνεχείς επικαλύψεις . Εμείς υπερασπιζόμαστε ένα δημόσιο  δωρεάν  υποχρεωτικό Νηπιαγωγείο (4-6 ετων ) που θα συνδέεται ποικιλόμορφα με το ενιαίο δημόσιο δωρεάν δωδεκάχρονο σχολείο, τόσο από άποψη αρχών όσο και από άποψη δομής, σκοπών, στόχων και προγραμμάτων. Εμείς υπερασπιζόμαστε δώδεκα χρόνια βασικών σπουδών για όλους όπου η ύλη του αναλυτικού προγράμματος δεν θα πρέπει να έχει επικαλύψεις και θα  καθορίζεται από τις μαθησιακές δυνατότητες των μαθητών σε κάθε ηλικία. Εντός αυτού του συστήματος θα πρέπει να ενισχυθεί η ελευθερία  του διδάσκοντα και του συλλόγου διδασκόντων να προσαρμόζει την ύλη των αναλυτικών προγραμμάτων στις δυνατότητες και τις κλίσεις των μαθητών του στην κατεύθυνση πάντα των ενιαίων κεντρικών στόχων. 

Προσαρμόζει τις διδακτικές μεθόδους και τα αναλυτικά του προγράμματα ανάλογα με τις ηλικίες των μαθητών. Στην προσχολική αγωγή και εκπαίδευση (4-6 ετών ) μέσα από το παιχνίδι  κυριαρχεί η βιωματική μάθηση. Γι’ αυτό, στις μικρότερες ηλικίες (6-12 ετών), κυριαρχεί η ενιαία διδασκαλία από το/τη δάσκαλο/α, η οποία πλαισιώνεται με τις απαραίτητες ειδικότητες, ενώ στις μεγαλύτερες ηλικίες, κυριαρχεί η διδασκαλία διακριτών γνωστικών αντικειμένων από τις αντίστοιχες ειδικότητες εκπαιδευτικών. Σε κάθε περίπτωση τοποθετεί στο κέντρο του την «Παιδαγωγική σχέση» με στόχο την ανάδειξη εκείνης της παιδαγωγικής αλληλεπίδρασης που οδηγεί τους μαθητές να συλλαμβάνουν και να ερμηνεύουν τους νόμους και τις αντιφάσεις που συγκροτούν το κοινωνικό γίγνεσθαι  αλλά και να διαμορφώνουν τις δυνατότητες για την υπέρβασή του. 

Στο βασικό σώμα των γνώσεων που παρέχονται σε όλα τα παιδιά, πρέπει να περιλαμβάνεται η διδασκαλία της γλώσσας, των φυσικών επιστημών, των μαθηματικών και των επιστημών του ανθρώπου, των ξένων γλωσσών και των  καλλιτεχνικών δημιουργημάτων του πολιτισμού και να ικανοποιείται η ανάγκη για άθληση και σωματική ευεξία. Με στόχο τη βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση, την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης κόντρα στις δεξιότητες και τον κατακερματισμό της γνώσης. Με δυνατότητα επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης, συνεργατικής διδασκαλίας και συνδιδασκαλίας, με αντισταθμιστική εκπαίδευση (ενισχυτική διδασκαλία, Τάξεις υποδοχής, Τμήματα Ένταξης, παράλληλη στήριξη). Με τη λειτουργία δημιουργικών δραστηριοτήτων (χορωδία, αθλητική, εικαστική, θεατρική ομάδα, εργαστήριο πληροφορικής κ.ά.) ώστε να καλύπτονται ολόπλευρα οι ανάγκες των μαθητών και όλοι οι εκπαιδευτικοί να μείνουν στο σχολείο, να αποκτούν ουσιαστική σχέση με αυτό και με τους μαθητές του. Καμία θέση δεν έχουν στο σχολείο τα εθνικιστικά μισαλλόδοξα κηρύγματα, η θρησκευτική κατήχηση και τα ρατσιστικά ιδεολογήματα.

Οι μέθοδοι που επιλέγονται για τη διδασκαλία όλων των παραπάνω, πρέπει να εμπλέκουν ενεργά το μαθητή στη διαδικασία της γνώσης, να τον βοηθούν να την κατακτά με την ενεργή συμμετοχή του, να προωθούν τις ομαδοσυνεργατικές διαδικασίες και να προσαρμόζονται  στον τρόπο που μαθαίνει το παιδί σε κάθε ηλικία.

Τα αναλυτικά προγράμματα και σχολικά εγχειρίδια πρέπει, υπηρετώντας τις παραπάνω στοχεύσεις και εξειδικεύοντάς της ανά σχολική τάξη, να αντιστοιχούν στο στόχο της γενικής μόρφωσης και της ανάπτυξης της κριτικής σκέψης όλου του μαθητικού πληθυσμού. Απέναντι στη κατατεμαχισμένη, αποσπασματική γνώση, τη “γνώση = άθροισμα πληροφοριών”, διεκδικούμε την ενιαία πολύμορφη γνώση που βασίζεται στα ιστορικά διαμορφούμενα θεμέλια των επιστημών, συμβάλλει ώστε όλα τα παιδιά να διεισδύουν στους νόμους κίνησης της φύσης και της κοινωνίας σε αντίθεση με τον τεχνοκρατισμό και τη δήθεν ουδετερότητα της επιστήμης. Που προωθεί το δέσιμο  της θεωρίας με την πράξη, τη  μελέτη των διαφόρων επιστημών σε σύνδεση με τις εφαρμογές τους στην οικονομική και κοινωνική ζωή, την ενσωμάτωση βασικών στοιχείων της επιστήμης, των μέσων παραγωγής, της τεχνολογίας. 

Το σχολείο πρέπει να καλλιεργεί την ικανότητα των μαθητών να σκέπτονται, να διατυπώνουν τις απόψεις τους, να διαμορφώνουν κριτική σκέψη και συνείδηση. Στο σχολείο πρέπει και μπορούν να αποτελούν αντικείμενο διδασκαλίας, μελέτης, επεξεργασίας και συζήτησης, τα κρίσιμα κοινωνικά προβλήματα (για παράδειγμα η φτώχεια, η μετανάστευση κλπ) που αφορούν τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της.  Η καλλιέργεια κριτικής συνειδητοποίησης των μαθητών μας, αποτελεί σπουδαίο καθήκον των εκπαιδευτικών ακόμα και στις πολύ δύσκολες σημερινές συνθήκες. Συνιστά κρίσιμο στόχο για την κριτική ριζοσπαστική παιδαγωγική. 

Το σχολείο πρέπει να στοχεύει στην μορφωτική ισότητα. Αυτή η αρχή κινείται σε εντελώς αντίθετη λογική με το ιδεολόγημα των «ίσων ευκαιριών». Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, που οι κοινωνικές ανισότητες απογειώνονται και τα φαινόμενα φτωχοποίησης οξύνονται, εντείνεται η σχολική αποτυχία και η μαθητική διαρροή από τα χρόνια ακόμα της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Σήμερα λοιπόν, η αρχή της μορφωτικής ισότητας απαιτεί τη θετική διάκριση υπέρ εκείνων που αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες. Αυτό σημαίνει αναβαθμισμένες υποστηρικτικές δομές, τμήματα ένταξης, τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας και παράλληλης στήριξης. Σημαίνει ενίσχυση και στήριξη της ειδικής αγωγής σε αντιπαράθεση με τις πολιτικές αποδόμησής της. Ωστόσο, η συνειδητοποίηση ότι η αντισταθμιστική εκπαίδευση δεν μπορεί να επηρεάσει τα χαρακτηριστικά των μαθητών που οφείλονται στην κοινωνική ανισότητα μας ενισχύει την αρχική μας θέση, ότι ο αγώνας μας για ένα ενιαίο μορφωτικό σχέδιο για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να συνδέεται με ένα ευρύτερο κίνημα κοινωνικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης: Ο αγώνας για μορφωτική ισότητα είναι μέρος του αγώνα για την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ισότητα.

Το σχολείο πρέπει να είναι ακριβό. Το σχολείο χρειάζεται εκπαιδευτικούς, επιστημονικό προσωπικό (π.χ. ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ), βοηθητικό προσωπικό (φύλακες, καθαριστές/στριες,σχολικούς βοηθούς κλπ.), με μόνιμη και σταθερή εργασία. Χρειάζεται κατάλληλους χώρους και υποδομές. Χρειάζεται βιβλιοθήκες, εργαστήρια, χώρους άθλησης και πολιτισμού, χώρους χαλάρωσης και σίτισης. Χρειάζεται επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, οργανωμένη σε διάφορα επίπεδα και συνδεδεμένη με τη διδακτική πράξη, κάτι που απαιτεί εκπαιδευτικές άδειες. Για όλους αυτούς τους λόγους είναι απαραίτητη η αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του ΓΚΠ.

Η μάθηση χρειάζεται χρόνο. Το σχολείο πρέπει να δίνει στους μαθητές τη δυνατότητα να αφομοιώσουν ενεργητικά τις παρεχόμενες γνώσεις σε χρόνους οι οποίοι διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Γι’ αυτό η ύλη των προσφερόμενων μαθημάτων θα πρέπει να έχει τέτοια έκταση ώστε να ευνοεί την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης και όχι την στείρα συσσώρευση γνώσης.  Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η μείωση της ύλης και η ανακατανομή της στα πλαίσια του δωδεκάχρονου σχολείου. . Γι΄ αυτό απαιτείται η μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα με βάση τα αιτήματα που έχει διατυπώσει το εκπαιδευτικό κίνημα ώστε να παρέχεται ποιοτικότερη εκπαίδευση, να υπάρχει δυνατότητα ομαδικής εργασίας και εξατομικευμένης διδασκαλίας. Ταυτόχρονα, πρέπει να έρχεται σε  αντιπαράθεση με τις αλλεπάλληλες αξιολογήσεις που προωθούν την τυποποίηση των γνώσεων, των δεξιοτήτων και επιδόσεων του μαθητή, καθώς και της εργασιακής απόδοσης  του εκπαιδευτικού. Το σχολείο πρέπει να είναι χώρος δημιουργίας και χαράς και όχι καταναγκασμού και μέτρησης στα κουτάκια των δεικτών του νεοσυντηρητισμού / νεοφιλελευθερισμού.  Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να οραματιστούμε μια νέα σχέση μεταξύ της πειθαρχίας που απαιτεί η γνώση και του σεβασμού της παιδικής ηλικίας και των παιδικών αναγκών και ενδιαφερόντων. 

Το σχολείο πρέπει να λειτουργεί συλλογικά ως κοινότητα με όρους δημοκρατίας και παιδαγωγικής ελευθερίας. Η κοινότητα αυτή δεν μπορεί να δέχεται παθητικά προσταγές αλλά πρέπει να παίζει ενεργητικό ρόλο στη διαμόρφωση των ειδικών και γενικών κατευθύνσεων της εκπαίδευσης. Ρόλο πρωτοπορίας στο χώρο της παιδείας δεν μπορεί να μην παίζουν αυτοί που δουλεύουν με επιστημονικό ή εφαρμοσμένο τρόπο μέσα στους χώρους της.  Ο μαθητής συμμετέχει στη μάθηση και δεν τη δέχεται παθητικά.  Γι’ αυτό, βασικό στοιχείο της εργασίας στη σχολική τάξη πρέπει να είναι ο σταθερός ομαδικός της χαρακτήρας που καταπολεμά τον ατομικισμό και καλλιεργεί την αλληλεγγύη, ξεπερνά τη λογική της μηχανιστικής μετάδοσης της γνώσης, προωθεί τη δημοκρατική λειτουργία της σχολικής τάξης και τη συνειδητή πειθαρχία. Ο Σύλλογος Διδασκόντων ως ανώτερο και κυρίαρχο όργανο, πρέπει να έχει αναβαθμισμένο διοικητικό και παιδαγωγικό ρόλο και θεσμοθετημένη πρωταγωνιστική θέση στη διαδικασία προγραμματισμού-σχεδιασμού, του εκπαιδευτικού έργου. Με συχνές, τακτικές συνεδριάσεις όπου συλλογικά συζητούνται και αντιμετωπίζονται όλα τα παιδαγωγικά ζητήματα. Με προγραμματισμό του διδακτικού έργου σε τοπικά/κεντρικά αιρετά συλλογικά όργανα. Με αλλαγή του ρόλου του διευθυντή που θα είναι συντονιστής, αιρετός και ανακλητός συνάδελφος και θα έχει διδακτικά καθήκοντα και τις ίδιες μισθολογικές απολαβές με όλους τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και ανώτατο όριο θητείας. 

Όλα τα παραπάνω, δεν είναι παρά μια μικρή συμβολή στη συλλογική προσπάθεια να διαμορφώσουμε προγραμματικό λόγο για το σχολείο. Ωστόσο, πραγματικές διεκδικήσεις για το σχολείο θα υπάρξουν στο βαθμό που υπάρξουν πραγματικοί συλλογικοί αγώνες για το περιεχόμενο της δουλειάς μας. Με αυτή την έννοια οι διεκδικήσεις μας αντικατοπτρίζουν τους αγώνες μας:

 Να διαμορφώσουμε ένα νέο μορφωτικό ρεύμα κριτικής απελευθερωτικής παιδαγωγικής και κοινωνικής χειραφέτησης με συλλογικές ριζοσπαστικές πρακτικές, στην τάξη και το σχολείο.

Να δυναμώσουμε τον αγώνα για το σχολείο των όλων, των ίσων, των διαφορετικών, το σχολείο των αναγκών και των οραμάτων της κοινωνικής πλειοψηφίας, τα σωματεία μας, ως ελεύθερες, ανεξάρτητες, ταξικές συλλογικότητες, τους Συλλόγους Διδασκόντων ώστε να γίνουν το αποφασιστικό όργανο στο σχολείο. 

ανεξάρτητες  αυτόνομες  αγωνιστικές  ριζοσπαστικές

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.

www.paremvasis.gr , paremvasisdoe@gmail.com   210 3242144                                               http://www.paremvasis.gr/?p=8694                                                                                          22-5-21